دل نوشته یِ دل-2

توی این روزها که خیلی­ها عازم کربلا شدند، و توفیق رو از من گرفتند و راهم ندادند، یاد این شعر می­افتم:

" باشه، آقام باشه، باشه... خوبا رو ببر حرم ارزونیشون باشه...

باشه، آقام باشه، باشه... رام نده نیام که پام به صحن تو وا شه..."

شاعرش رو متأسّفانه نمی­شناسم، جناب آقای گتمیریان این شعر رو می­خوندند، یادش بخیر...

 

"برام رقم می­خوره زیباترین سرگذشت،

اگه یه روزی بگن تو روضه­هات درگذشت،

این گریه زاریِ ما، که چیزی نیست یا حسین^(ع)،

تو راهِ عشقت باید از جون و از سر گذشت..."

متأسّفانه شاعر این شعر رو هم نمی­شناسم، مدّاحیش رو از کربلایی جواد مقدّم شنیدم.

 

خیلی حسّ عجیبه، حسّ جا موندن... خدا کمکمون کنه...

التماس دعا،

یاعلی(ع).