جوانی مظهر طهارت و صفا و پاکی است / بخشی از بیانات امام خامنه ای(حفظه اللّه تعالی)
امروز، شما جوانان وظیفه دارید انقلاب را با همه‌ى وجود، تا اعماق جانتان نفوذ و رسوخ بدهید و مفهوم انقلاب و مبانى فکرى آن را از بن دندان درک کنید و براى هنگامى که این ملت بدان احتیاج دارد و در دو صحنه مبارزه مى‌کند، آن را در خود ذخیره کنید. صحنه‌ى اول، صحنه‌یى است که انقلاب را از لحاظ اقتصادى یا نظامى و یا سیاسى تهدید مى‌کند که باید آن ذخیره را براى دفاع از انقلاب و کشورتان - به هرگونه که زمان و موقعیّت اقتضا مى‌کند - به‌کار بندید. صحنه‌ى دوم، صحنه‌ى سازندگى است. بهترین سازندگان، سازندگان انقلابیند. بهترین پدیدآورندگان دنیاى آباد باغ انقلاب، کسانى هستند که از انقلاب جوشیده‌اند و انقلاب در جان آنها رسوخ کرده است. شما جوانان باید براى این دو صحنه، خودتان را هر لحظه آماده داشته‌باشید.
من به‌عنوان فردى که جریانها را مى‌شناسد و از جریانهاى جهانى و پشت پرده و توطئه‌هاى دشمن آگاه است و از اول انقلاب با آنها سروکار داشته است، مى‌گویم که جوانان عزیز! دشمن روى شما سرمایه‌گذاریهاى زیادى مى‌کند؛ حواستان جمع باشد. عده‌یى را به بى‌تفاوتى مى‌کشاند و عده‌یى را دلسرد و مأیوس مى‌کند. یأس، بزرگترین آفت جوان است. جوانها بدانند که متأسفانه یأس به روح جوان زودتر راه پیدا مى‌کند؛ همچنان که امید این‌گونه است. در مقابل یأسى که دشمن مى‌خواهد به جوانها تلقین و تزریق کند، خودتان را مصونیت بدهید.
جوانى که مظهر طهارت و صفا و پاکى است، دشمن مى‌خواهد او را به فساد و بى‌صفایى و ناپاکى - در انواع مختلفش - بکشاند. همچنین عده‌یى را با تزریق تأملات و تفکرات غلط سیاسى، از راه صحیح منحرف کند. اوایل انقلاب، عده‌یى جوان در این کشور پیدا شدند و اسلحه به دست گرفتند و با دولتى انقلابى - که شرق و غرب با آن مبارزه مى‌کرد - جنگیدند! دشمن، در مغز این بیچاره‌ها و طفلکها، فکر غلط سیاسى تزریق کرده بود. در همین دانشگاه تهران، در سال 58 و 59، دانشجو سنگرسازى کرد و اسلحه به‌دست گرفت و به سمت دولت و ملت انقلابى تیراندازى کرد. این کار، با کدام مقیاس قابل فهم و باور است؟! دانشجویى که باید در برابر دشمنان انقلاب سینه سپر کند و سپر بلاى این انقلاب بشود، خودش بلایى به جان این انقلاب شد! این، اصلاً قابل باور نیست؛ اما اتفاق افتاد.
پی نوشت1: رفقا، باید قدر خودمون رو بدونیم! وظایفمون رو باید بتونیم درست انجام بدیم...
پی نوشت2: واقعاً این عبارت خیلی درد داره... متأسّفانه.
آرش